Narty Włochy

Majestatyczne, skaliste góry, zapierające dech w piersiach widoki, doskonale przygotowane i nie zatłoczone trasy narciarskie, słoneczne tarasy na których można w słońcu popijać bombardino oraz atrakcyjen apres ski sprawiają, że Włoch nie trzeba reklamować narciarzom jako destynacji. Jest to bowiem kraj, którego nie może zabraknąć na mapie narciarskich, urlopowych szlaków. We Włoszech można uprawiać nie tylko narciarstwo alpejskie, ale również telemark, ski-turing, snowboard, saneczkarstwo, heliskiing czy też popularne w tym krauju wędrówki w rakietach śnieżnych. Doskonale przygotowane nartostrady, trasy biegowe jak również trasy do pieszych wędrówek, przyciągają zarówno doświadczonych miłośników nart jak również amatorów stawiających pierwsze kroki w uprawianiu zimowych sportów.

Słoneczne Włochy to idelne miejsca na zimowe wakacje dla narciarskich rodzin: duży wybór łagodnych tras oraz doskonałe szkółki narciarskie, które specjalizują się w nauce najmłodszych narciarzy na pewno sprawią, że dzieci chętnie będą robić "pierwsze szusy" na włoskich stokach.

Typowo włoska, gorąca atmosfera na stokach będzie dodatkową atrakcją dla wszystkich narciarzy - nie zabraknie tu bowiem zabawy, włoskiej muzyki i spontaniczności. Klimatyczne i malownicze włoskie miasteczka kuszą ponaddto tradycyjnymi górskimi smakami, doskonałą regionalną kuchnią, lokalnym winem i tradycyjną włoską pizzą.

Alta Valtellina - ta najbardziej wysunięta na północ dolina Lombardii położona na wysokości od 1 225 do 3 012 m n.p.m, jest nie tylko sercem Parku Narodowego Stelvio, ale również miejscem, które rokrocznie przyciąga miłośników białego szaleństwa z wielu krajów. Alta Valtellina słynie z takich ośrodków narciarskich jak Livigno, Bormio, Santa Caterina Valfurva i Isolaccia. O doskonałych warunkach oraz znakomitej infrastrukturze narciarskiej doliny Alta Valtellina świadczy choćby fakt, że jest ona areną międzynarodowych zawodów narciarskich. Alta Valtellina to 230 km tras narciarskich, ponad 80 nowoczesnych wyciągów, a także blisko 80 km tras wytyczonych dla wielbicieli nart biegowych. Najbardziej znany ośrodek tego regionu Livigno przyciąga turystów nie tylko doskonale przygotowanymi trasami narciarskimi, ale również strefą wolnocłową.

Cortina d Ampezzo - zwana również "narciarskim Edenem" - to chyba najbardziej stylowy, włoski region sportów zimowych, w którym wizyta z pewnością ucieszy zarówno zapalonych narciarzy jaki i ich nie jeżdzącychy na nartach towarzyszów. Równie ważne bowiem w tym regionie jest szusowanie na doskonale przygotowanych stokach jak i podziwianie skalistych, monumentalnych widoków włoskich Alp z tarasów górskich restauracji. Większość przyjeżdzających tu narciarzy to Włosi, którzy przyjeżdzają do Cortiny aby pokazać się, spotkać ze znajomymi, zarzyć słonecznej kąpieli i odpocząć. Cortina d'Ampezzo składa sie z 6 oddzielnych, w 95% naśnieżanych, terenów narciarskich na których narciarze mogą przemierzać 115 km tras obsługiwanych przez 37 wyciągów. Doskonale rozwinięte w Cortinie jest również narciarstwo biegowe - łącznie jest tu bowiem aż 75 km tras przygotowanych dla miłośników biegówek.

Valle D'Aosta - jeden z najbardziej malowniczych alpejskich regionów, wielokultorowy i niezwykle barwny. Wpływy włoskie mieszają się tu z francuskimi i szwajcarskimi. Odwiedzający Dolinę Aosty narciarze mogą szusować aż w 3 alpejskich krajach: Włoszech, Francji i Szwajcarii. Do najsłynniejszych, cieszących się międzynarodową renomą ośrodków narciarskich regionu, należą prestiżowe Courmayeur, La Thuile połączone z francuską stacją La Rosiere, Pila, położony na zboczach Matterhornu ośrodek Breuil - Cervinia, który daje możliwość jazdy po szwajcarskiej stronie w ośrodku Zermatt, oraz powstała z połączenia 3 dolin (Gressoney, Ayas, Valsesia) huśtawka narciarska na zboczach Monte Rosy. A po nartach liczne restauracje i knajpki oferują to co najlepsze we włoskiej kuchni: gorącą czekoladę tak gęstą, że trzeba ją dokończyć łyżeczką, rizotto z kawałkami trufli, doskonałe włoskie makarony oraz obfite domowe desery, które można spożywać na południowych, słonecznych tarasach.

Val di Fassa - region położony na granicy Tyrolu Południowego i Trydentu oferujący miłośnikom sportów zimowych 6 terenów narciarskich ze 120 km tras zjazdowych. Słynna karuzela narciarska Sella Ronda, Canazzei czy Campitello przyciągają narciarzy z całej Europy. Ze względu na widoki jakimi raczy turystów, zakątek ten nazywany bywa "czarodziejskimi Dolomitami". Wschód doliny to królestwo góry Marmolada, zachód natomiast to tereny narciarskie szczytów Sassolungo i Catinaccio. Południowa część okręgu to dolina Val di Fiemme z wyróżniającą się grupą górską Latemar, z kolei na wschodzie w regionie Trevalli dominują szczyty Alpe di Lusia. Rejon polecany nie tylko doświadczonym narciarzom, ale również rodzinom z dziećmi. Z myślą o najmłodszych przygotowano tu trasy przystosowane do nauki dla dzieci, a liczne ośle łączki wyposażone są w specjalne taśmowe wyciągi. Jak w każdej włoskiej dolinie również tutaj nie zabraknie przysmaków włoskiej kuchni i typowo włoskiej, gorącej atmosfery.

Val di Fiemme - dolina ta zwana "Bramą Dolomitów" obejmuje tereny wzdłuż rzeki Avisio i sąsiąduje z doliną Val di Fassa. W jej skład wchodzą atrakcyjne tereny narciarskie, z których największy to Ski Center Latemar ze stacjami początkowymi w Obereggen, Pampeago i Predazzo. Kolejne ciekawe ośrodki to Alpe Cermis oraz Bellamonte - Alpe Lusia. Trasy narciarskie obsługiwane są przez sieć 50 nowoczesnych wyciągów, opartych na najnowocześniejszych technicznie rozwiązaniach. Bogactwo tras narciarskich jak i biegowych przyciąga tu każdego sezonu rzesze narciarzy spragnionych białego szaleństwa.

Val di Sole - Dolina Słońca to chyba najbardziej popularny wśród Polaków włoski region narciarski. Malownicze, alpejskie doliny, klimatyczne miasteczka z włoskim charakterem i urzekające, górskie krajobrazy czynią to miejsce idealnym dla miłośników białego szaleństwa. Dodatkowo piękna pogoda - w sezonie słońce świeci tu średnio 9 na 10 dni oraz największe opady śniegu w Alpach, gwarantują udany zimowy wypoczynek na nartach czy snowboardzie. Val di Sole jest największym regionem narciarskim położonym w zachodniej części Trentino, w samym centrum Dolomitów. Rozciąga się od przełęczy Passo Tonale do Ponte di Mestizzolo. Otaczają go jedne z najznamienitszych alpejskich grup górskich: Dolomity Brenta, masyw Adamello - Presanella oraz grupa Ortler - Cevedal. W Dolinie Słońca znajdziemy znakomite ośrodki narciarskie take jak Folgarida, Marilleva, Madonna di Campiglio oraz Passo Tonale ze sławnym lodowcem Presena.

Vialettea - czyli słynna Droga Mleczna oferuje entuzjastom zimowych sportów ponad 400 km tras narciarskich połączonych nowoczesnym systemem 88 wyciągów, niezwykle piękną scenerią górską i niespotykaną w popularnych ośrodkach ciszę i spokój. Vialattea to synonim dużych przestrzeni, zaśnieżonych stoków cudownie oświetlonych słońcem i doskonałej rozrywki dla miłośników nart i snowboardu. Vialattea to trzeci co do wielkości teren narciarski Włoch położony w zachodniej części Piemontu w Alpach Kotyjskich na wysokości 1.360 - 2.823 m n.p.m., który zyskał sławę dzięki organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2006 roku oraz Pucharu Świata w Narciarstwie Alpejskim. Świetnie rozwinięta infrastruktura narciarska daje możliwość szusowania pomiędzy stacjami Sestriere, Pragelato, Sauze d'Oulx, Cesana, Sansicario, Montgenevre i Claviere bez konieczności odpinania nart.

Zakwaterowanie we włoskich hotelach to niezwykła sposobność spotkania z włoską kulturą i klimatem. Liczne hotele, zbudowane w stylu górskim i położne w malowniczych miejscowościach oferują niezwykle serdeczną atmosferę, ściśle wynikającą z włoskiej kultury. Hotelowe restauracje na pewno zapewnią miłośnikowm włoskiej kuchni prawdziwą kulinarną przyjemność dla podniebienia wzbogaconą lampką wykwintnego wina. Wieczory z muzyką na żywo, które bardzo często zapewniją właściciele, bez wątpienia umilą czas po aktywnym wypoczynku na nartach. Włochy oferują narciarzom nie tylko hotele, ale również domki wypoczynkowe, kwatery prywatne oraz apartamenty z własnym wyżywieniem.

Pomimo tego, że włoskie ośrodki narciarskie są oddalone zdecydowanie bardziej od austriackich ośrodków alpejskich to zdecydowana większość z nich jest jeszcze w miarę dostępna dla narciarzy, którzy pragną dotrzeć na narty własnym środkiem transportu. Jadąc na narty w góry, np. w Dolomity z północy Polski, należy planować przejazd długości ponad 1300 km. Jest to ok. 14 godz. jazdy. Jeżeli więc dwóch, wypoczętych kierowców wyjedzie w nocy mają szanse dotrzeć wieczorem do celu. Jest to jednak spore wyzwanie, więc lepiej zaplanować nocleg po drodze. Szczególnie, że zimą oprócz korków na autostradach wynikających z dużego natężenia ruchu, problemy może spowodować również pogoda. Kierowcy powinni pamiętać o obowiązku jazdy ze światłami mijania przez całą dobę poza terenem zabudowanym oraz w tunelach, posiadaniu kamizelek odblaskowych i używaniu ich, gdy w sytuacji awaryjnej kierowca lub pasażer opuszczają auto oraz zakazie używania telefonów komórkowych podczas prowadzenia samochodu bez zestawu głośnomówiącego. Zawartość alkoholu we krwi kierowcy nie może przekraczać 0,5‰.

Ze względu na dużą odległość zdecydowanie bardziej polecane są więc wyjazdy autokarem czy też w opcji przelotu samolotem. Wybranie opcji dojazdu autokarem to wciąż opcja bardzo ekonomiczna a pozwala już w momencie wyjazdu z Polski na zrelaksowanie i odpoczynek. O szczęśliwie dotarcie do celu dbają bowiem doświadczeni, zawodowi kierowcy. Z kolei przelot samolotem na pewno będzie najbardziej komfortowym sposobem dotarcia - zwłaszcza do dalej położonych regionów jak np. Dolina Aosty - jednak za ten pełny komfort trzeba będzie zapłacić wyższą cenę.

Kuchnia włoska uchodzi za jedną z najlepszch w Europie. Różnorodność potraw regionalnych i sezonowych, liczne odmiany pizzy, risotta, bogactwo makaronów oraz przepyszne włoskie desery sprawiają, że nawet po godzinie 19-ej (Włosi nie jadają bowiem przed tą godziną) trudno odmówić sobie delektującej podniebienia uczty. Włochy są oczywiście królestwem potraw mącznych. Podstawą obiadowego menu jest makaron.

Każdy z 20 regionów oraz wiele miast mają swoje kulinarne specjały. Emilia-Romania to ojczyzna pierożków nadziewanych szpinakiem i ricotą, Sycylia i Siena to raj dla łasuchów - regiony te słyną bowiem ze znakomitych deserów, dolina Aosty słynie z doskonałego fondue, Florencja szczyci się befsztykiem, Turyn kurczakami, Bolonia sosem mięsnym, a tylko w Neapolu sprawdzimy jak smakuje prawdziwa, tradycyjna pizza.

Z kolei na śniadanie, najczęściej słodkie i lekkie, jada się zazwyczaj kruche rogaliki, które koniecznie należy popijać prawdziwą włoską kawą. W hoteowych bufetach na śniadaniu nie zabraknie także różnego rodzaju muesli, jogurtów, słodkich przekąsek czy też serów. Tradycyjny posiłek włoski składa się z przystawki (antipasto), pierwszego dania - zazwyczaj jest to danie mączne, rzadziej zupa (pasta) oraz drugiego, głównego dania czyli ryb, drobiu lub mięsa. Posiłek zawsze zakończony musi być deserem.

Bogate tradycje, sięgające jeszcze czasów przed naszą erą, ma również włoskie winiarstwo.


Panna cotta (wł. gotowana śmietanka), słynny włoski deser, którego głównym składnikiem jest śmietana podgrzana się razem z żelatyną oraz różnymi dodatkami (wanilia, mus owocowy, skórka cytrusowa). Po przestudzeniu w okrągłej foremce, otrzymaną w ten sposób babeczkę wykłada się do góry dnem i przybiera owocami.
Tiramisu - deser, który składa się z warstwy biszkoptu nasączonej espresso oraz likierem Amaretto oraz warstwy kremu z sera mascarpone, jajek, cukru i śmietany; całość posypuje się warstwą grubo zmielonych płatków gorzkiej czekolady.
Zabajone - tradycyjny włoski deser przygotowywany z żółtek jaj, cukru, słodkiego likieru (np. wina Marsala), często z dodatkiem serka mascarpone.
Gnocchi - rodzaj popularnych, włoskich klusek; istnieje wiele regionalnych wersji tej potrawy, m.in. z ziemniaków, sera, mąki gryczanej.
Polenta - potrawa ludowa sporządzana na ogół z mąki lub kaszki kukurydzianej, niekiedy z dodatkiem sera i różnych sosów, np. sosu pomidorowego.
Risotto - popularna potrawa przyrządzona z ryżu podsmażonego na tłuszczu razem z cebulą lub czosnkiem, gotowanego z dodatkiem wina, a po odparowaniu ugotowanego na rosole z dodatkiem szafranu i soli. Po ugotowaniu ryż miesza się z tartym parmezanem, świeżym masłem, śmietaną lub jogurtem
Ravioli - nieduże pierożki zazwyczaj nadziewane serem ricotta, mięsem lub warzywami - najczęściej szpinakiem.
Tortellini - tradycyjne włoskie pierożki z nadzieniem mięsnym, grzybowym bądź serowym, zazwyczaj podawane z sosem pomidorowym lub maślano-śmietanowym, posypane tartym parmezanem.
Lasagne - niezwykle popularne w Europie, włoskie danie przygotowywane na bazie makaronu w postaci dużych, prostokątnych płatów. Makaron przekładany jest na przemian z warstwami farszu, którym najczęściej jest pomidorowego sosu mięsny. Całości dopełnia tarty ser oraz sos beszamelowy. Potrawa w całości jest zapiekana.
Bruschetta - grzanka, której podstawą jest pieczywo, posmarowane oliwą i roztartym czosnkiem. Bruschetta podawana jest często z mieszanką świeżo pokrojonych pomidorów i ogórków.

• Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu (niezależnie od jego celu) na terytorium Republiki Włoskiej do 90 dni jest paszport bądź dowód osobisty.


• Wybierając się na urlop do Włoch z laptopem warto zabrać ze sobą uniwersalną przejściówkę do gniazdek. Włosi są bowiem jednym z niewielu państ Unii które oficjalnie nie stosują standardów CENELEC. Wtyczki Euro z cienkim bolcem pasuję do tutejszych gniazdek, ale te z grubszymi bolcami już nie.


• Warto pamiętać, że we wszystkich włoskich regionach dzieci do 14 roku życia mają obowiązek jazdy na nartach w kasku. Za wyposażenie dziecka w kask odpowiedzialni są rodzice lub opiekunowie. Za nieprzestrzeganie tego obowiązku opiekun może zapłacić do 150 EUR mandatu. Pełnoletni narciarze nie mają obowiązku jazdy na nartach w kasku, ale ze względów bezpieczeństwa jest on zalecany.


• Od 1 maja 2004 roku, czyli od akcesji Polski do Unii Europejskiej, osoby opłacające składki na Narodowy Fundusz Zdrowia i wyjeżdżające w celach turystycznych do krajów Unii Europejskiej, mają dostęp do tamtejszej publicznej opieki medycznej na takich samych warunkach jak mieszkańcy danego kraju. Pomoc udzielana jest na podstawie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego Niebieska, plastikowa Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego z Narodowego Funduszu Zdrowia uprawniająca do korzystania ze świadczeń zdrowotnych podczas pobytu w innych państwach członkowskich jest niekiedy dokumentem bardziej rozpoznawalnym od ubezpieczenie wykupionego w firmie ubezpieczeniowej. Warto więc wybrać tę kartę z NFZ przed wyjazdem i mieć ją ze sobą podczas imprezy. Dokument ten wydawany jest bezpłatnie, najczęściej od ręki w regionalnym oddziale NFZ.W razie braku karty EKUZ może się zdarzyć, że w momencie wystąpienia nagłego wypadku osoba poszkodowana będzie musiała zapłacić gotówką za koszty leczenia na miejscu i dopiero po powrocie starać się o zwrot poniesionych kosztów. Niestety nie zależy to od rodzaju ubezpieczenia, ale od zagranicznej placówki medycznej, która udziela pomocy. Karta EKUZ często rozwiązuje ten problem.